Mantua revisited...

We waren er al ooit eerder; bij 'toeval' eens een korte tussenstop gemaakt toen Krije nog in de kinderwagen zat en vooral interesse toonde voor zijn pizza... De ommuurde stad Mantova midden op de 'kale' Po-vlakte. Toen hebben we er alleen geluncht en ons meteen voorgenomen om nog een keer terug te komen voor een uitgebreider bezoek. Nu dus, met een bijna 18-jarige zoon die in de prachtige Italiaanse herenmode een goed bestedingsdoel ziet voor het verdiende geld uit de fooienpot...

Bij het binnenrijden van de stad heb je al meteen vanaf de Ponte di San Giorgio 
een prachtig zicht op de skyline, een magisch profiel van de monumenten die de 
stad rijk is. Na mijn heerlijke Italiaanse 'cena' van de insalata caprese, vitello tonnato als secondo en mét in deze streek natuurlijk een bicchiere prosecco, kan ik niet wachten om de stad in te gaan!

We slenteren naar de indrukwekkende Basilica di Sant’Andrea. Dit is de grootste kerk van Mantova, ontworpen met imposante gewelven, die bewust zo zijn gebouwd dat deze  zorgen voor een prachtige licht- en schaduwwerking. In de crypte worden relikwieën bewaard: twee ampullen met aarde die zou zijn doordrenkt met het bloed van Christus en die op Goede Vrijdag aan de kerkgangers worden getoond en door de stad worden gedragen. Bij de crypte zien we de gelovigen met volle overgave knielen en bidden.

Bij het naar binnen gaan heb ik de bedelares die tijdens onze lunch op de trappen lag te slapen, beloofd dat ik haar 'posso' iets zou geven en ze is het niet vergeten! 'Tu ha promessa, tu ha promessa!'

De mannen hebben álweer een gelateria gevonden, wat natuurlijk in dit land dan ook niet zo heel erg moeilijk is!