Tre cappuccini e? Felicità!

Tijdens de hoge reis door de Toscaanse Appenijnen hebben we besloten om van ons oorspronkelijke plan af te wijken en na Mantua dus niet naar het Lago d'Iseo in de Dolomieten te gaan... Er werd  regen en onweer voorspeld voor dat gebied, dus dat gaan we maar niet opzoeken! Onderweg dus naar een alternatief gezocht en dat hebben we gevonden! 

Een van de kleinste borghi più belli d’Italia is Borghetto, een Middeleeuws dorpje in de provincie Veneto met slechts een handvol huizen aan de rivier de Mincio. Het dankt zijn naam aan de tijd van de Longobarden, toen het een versterkte nederzetting was. 

Borghetto is magisch! We zien adembenemende zonsondergangen; we kijken vanaf onze kampeerplaats naar het kasteel wat boven het dorpje uittorent als het oranjeblauwe licht het Castello in een mysterieuze sfeer hult.

Op donderdagmorgen zijn we op pad gegaan voor een échte Italiaanse cappuccino maar ik kreeg er nog wat extraatjes bij! Terwijl de mannen op zoek waren naar het terras, maakte ik nog even snel een foto van de brug... Felicità! Vier 'blauwe nonnen' lopen met een ferme tred over de brug... 'brugnons'! In de tuin van een palazzo zien we de voorbereidingen van een bruiloft: de mannen worden door een barbier geschoren onder een treurwilg. Het is alsof ik naar een film kijk, spelende kinderen in de tuin, terwijl de mannen in hun zomerpantalons en hun handen achter de bretels met Italaanse flair toekijken. De vrouwen aan de overkant van het water. In Borghetto trouwen veel geliefden en dat komt door de legende van de zijden zakdoek... Dat verhaal wordt vanzelfsprekend vervolgd! 

Vanaf de imposante ruïnes van de oude, 650 meter lange Ponte Visconteo hebben we genoten van het prachtige uitzicht op het idyllische dorpje. De middeleeuwse charme en sprookjessfeer zijn onbeschrijflijk mooi. De oude watermolens draaien er nog steeds. Je waant je eeuwen terug in de tijd..

.